aldigim en dogru karar...

4-5 ay önce bi gün uyandim ve artik et yemeyecegim dedim. Et yerken yada yedikten sonra sürekli icimi derinden kemiren bi sucluluk duygusu oluyordu. Simdi kendimi arinmis hissediyorum.

Bazen yasami kendimce sorgularken, "ben neden et yiyorum" diyordum. Nedeni yoktu, saglikli yasamak icin et yemege ihtiyacim yoktu cünkü.

Ben bir hayvanin canina kiyabilirmiydim? Tabi ki hayir. Eve giren karincayi, örümcegi yakalayip disari birakirken, et yiyerek bazi hayvanlarin ölmesine, ölmek icin dogmasina izin vermek dogrumuydu?


Bizim kültürümüzde dana, sigir, tavuk, hindi, kuzu etleri  yenirken baska kültürlerde köpek, kedi, maymun vs. etleri yeniyor. Eger bi insan et yiyorsa ozaman köpek, kedi ve maymun yiyen insanlarida yadirgamamasi gerektigine inaniyorum.
Bir köpek bir dana'dan daha mi degerli?
Dana ölüm korkusu yasamiyor mu?
Ölürken cektikleri aciyi kim biliyor?
Hayvanlar yavrularindan ayrilirken daha mi az aci cekiyor?
Dünyada hersey biz insanlar icin mi? 
Bunlarin kararini kim veriyor?

Esim tam bir etobur, kizimda sanirim esime benziyor. Onlar icin et yemekleri yapiyorum. Ama etin cöpe atilmasina kesinlikle karsiyim. Cünkü o etin sofraya gelmesi icin bi hayvan ölüyor ve o eti cöpe atmak bana etik gelmiyor.

bir insan neden vejeteryan olur/olmali tik....

“Our task must be to free ourselves… by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature and its beauty. Nothing will benefit human health and increase chances of survival for life on earth as much as the evolution to a vegetarian diet.”
- Albert Einstein