21 Ekim 2009

Prematüre bebegi emzirmek


Öncelikle umarim bu yaziyi okuyan bütün hamileler bebeklerini 37.haftadan sonra saglikli birsekilde kucaklarina alirlar. Eger prematüre bir bebeginiz olduysa, hersey bir kac ay sonra cok güzel olucak ve cektiginiz acilarin tamamini unutacaksiniz.

Bazi seyler kücük baslar ,
bazilari büyük
ama bazen en kücük sey en cok mutluluk verendir
                                                                  (Alman atasözü)

Isim: Defne xxx   Tarih:25.07.2008   Saat:00:22    Kilo:1800gr     Boy: 48cm  (ayni üsteki fotoraftaki gibi)
Burcu: Aslan (Babasinin Burcu) Yükseleni: Ikizler (Annesinin Burcu)

Emzirme ile ilgili daha detaylı bir yazı burada tık... (Prematüre bebeği emzirme 2)

Hamileligimin 32. haftasinda hastaneye yattim, tansyonum cok yüksekti. Nedeni belli degil. Hayatim en zor 2 haftasini gercirdim hastanede. Yanimda sürekli yeni dogum yapmis, bebeklerini kucaklarina almis annelerle doluydu. Bense bir belirsizligin icinde. Doktorlar tansyonumu düsüremediler, zaten bir anda cikmis. Herseyi denediler, akupunktur, nane yagi, bebege zarar vermiyecek dozajda ilac, aqua masaji ama olmadi. En son tansyonum 160'a 230'du. Ardindan kanama ve ambulansla bize en yakin permatüre bebeklerin bakildigi hastaneye sevk edildim. 30 dak. icinde operasyon icin bütün islemler tamamlanmisti. Aslinda 40.haftada normal bir dogum yapmak istiyordum daha dogrusu hayal ediyordum. Basimin ucunda duran mas mavi gözleri olan bir doktor bana "hersey iyi olucak, elimizden gelen herseyi yapicagiz" dedi, narkozu verdi ve anne oldum.
Kizimi 24 saat sonra görebildim, ama babasi hep yanindaydi. Kizimin yanina esim beni tekerlekli sandalyede götürdü. Önce uzun bir tünelden gectik, ellerimizi dezenfekte ettik (o kokuyla yasadik 3 hafta boyunca), bir sürü odanin oldugu bir bölüme geldik, koridorun sonundaki odada defne yatiyordu yaninda 5 minik bebekle birlikte. Onu bu dünyanin olumsuz etkilerinden koruyan bir kavanozun icinde ve sagligini kontrol etmek amaciyla takilan 6-7 kabloyla. Onu ilk gördügümde yasadigim duyguyu size nasil anlatsam bilmiyorum.
Bu dünya icin cok kücüktü o. Seffaf bir teni vardi, minicik ayaklari ve elleri, bütün vücudu killarla kapliydi. Herseyi cok ama cok kücüktü. Birde cirkindi aslinda, cünkü daha olmamisti, tamamlanmamisti. Yüzü kiris kiristi sanki yasli bir bebek gibi..

Dogumdan 1 gün sonra süt pompasiyla tanistim (medela) cünkü defne daha emmemiyordu daha dogrusu okadar güclü degildi. Sonraki haftalarda süt pompasiyla kanka olduk. Cocugunu emzirmek yerine sütü pompalamak cok garip bir duygu, insan kendini anne degilde bir inek gibi hissediyor resmen. Defne hastanede  oldugu icin kendimi dahada kötü hissediyordum. Gecenin bir yarisi kalkip süt pompaliyordum, ama sürekli kendi kendime bunun kizim icin iyi olacagini söyleyerek.

1. Gün: 4 saatte bir iki gögüsüde pompaladim (pompaladik)  tabiki geceleride.
miktar: 5-6 damla cok degerli anne sütü bu sütü gururla defneye verdik.

2. Gün: 4 saate bir iki gögüsüde pompaladim.
miktar: 10ml

3. Gün: 4 saate bir iki gögüsüde pompaladim. Miktar git gide artiyordu. Gögüs uclari acimayada basliyordu.

4. Gün: pompalamya devam. Hastaneden taburcu oldum ve eczaneden süt pompasi kiraladik (medela). 4 saatte bir pompalamaya devam.

1. hafta: süt miktari git gide artti, defne tamamen anne sütüyle besleniyordu. Hatta fazla üretime gecmistim, fazlaliklar hastanenin buzlugunda bekliyordu. Benimde yaklasik 16-18 saatim hastanede kizim yataginin yaninda plastik bir sandalyede geciyordu. Ne mi yapiyordum. Sadece nefes alisini izliyordum saatlerce. 4 saatte bir altini degistiriyordum, biberonla anne sütü veriyordum ve gözlerini bazen aciyordu bazen hic acmiyordu. Ama kilo almaya baslamisti. Sonra gidip süt sagiyordum.

2. hafta: Yollarda ve hastanede gecen zaman bende stress yaratmisti. Hatta yemek yemegi unutuyordum. Birden süt azalmaya basladi, hemen ebemi aradim. Okadar az geliyordu ki, defnenin bir ögününe yetmiyordu. Alkolsüz bira, ceviz, bol bol su sütümü tekrar cogaltti. Ama en etkili sey bir cay bardagi sampanya ve 2 saate bir pompalamak oldu.

3. hafta: yine hastanede ve süt pompalamakla gecti. Bir kac sefer emzirmeyi denedik hemsirelerin yardimi ile ama olmadi.

4. hafta: defne taburcu oldu, 2400gr la. Ben dünya ile iliskimi kesmistim. 4 saatte bir buzdolabindan süt isitiyordum, defnenin alti degistiriyordum, besliyordum, uyutuyordum ve tekrar süt sagiyordum.

5.hafta: hemen hemen 4. hafta gibi gecti. Ebem belki defne'yi emziremeye bilirsin, bazi cocuklar biberona alisiyor ve meme'yi kabul etmiyor dedi.

6.hafta: 4 saatte bir buzdolabindan süt isitiyordum, defnenin altini degistiriyordum, emzirmeye calisiyordum (en az 30 bazen 40dak) sonra biberonla anne sütü veriyordum ve süt sagiyordum. Ve bu islemi gün boyunca 4 saatte bir yapiyordum yani 6 x yapiyordum. Resmen zombi olmustum.

7.hafta: defne inanilmaz birsekilde kilo aliyordu ve normal dogmasi gereken tarihe gelmistik. 3600gr'la. Yavas yavas emmeyede baslamisti.

8.hafta: artik daha cok emmebiliyordu ama yinede takviye yapmamiz gerekiyordu. Yani süt sagmaya devam.

9.hafta: Defne emdikce gögüslerim yara olmustu, imdadima önce annem sonra medela'nin cremi (purelan)yetisti. Süt kanallari tikanmisti. Süt akmiyordu. Lahana yapraklari sancimi biraz olsun aliyordu. Ama yinede sancili ve atesli zor 2-3 gün gecirdim. O kadar aciya rahmen süt pompaliyordum, göz yaslarida pit pit akiyordu.

10.hafta: Defne büyüdükce daha iyi cekebiliyordu. Sag gögüsü emebiliyordu ama sol gögüsü hala pompalamam gerekiyordu.

11.hafta: Süt pompasinla vedalasma vakti gelmisti ve basarmistik... Defne'yi emzire biliyordum

12.hafta: Türkiyeye geldik, süt pompasiyla vedalastik. O gün bu gündür hala emziriyorum.

21.10.2008: Ama aslinda birakma zamani geldi diyede düsünüyorum. Bu zor baslangicta en büyük destekcim sevgiliydi. Onun destegi olmasaydi asla emziremezdim.

Anne sütünün faydalarini yazmama gerek yok. Defne bu zamana kadar hic hasta olmadi. Sadece dis cikarirken 3 gün atesi cikmisti okadar. Tak tak tak .... tahtaya vurdum... Sizde vurun.

Eger bu konuda yardima ihtiyaciniz olursa bana yazabilirsiniz... Emzirmek icin gercekten cok ugrastim.


defneligunler@gmail.com

Konuyla ilgili diğer yazılar:
Prematüre bebeği emzirme ll
Anne sütünün önemi



Böylece yazi dizimin sonuncusuna geldim. Ve sözümü yerine getirdim. Vatana millete ve hamilelere hayirli olsun :-)
Yarin defneli günler kaldigi yerden devam ediyor....


13 yorum:

My Smitten World dedi ki...

Yeliz´cim baya zor bir dönem gecirmissiniz... ama bence sen bu emzirmeyi daha birakma! Gün gelecek Defne zaten birakacak... Ben Fatih´i 16 ay emzirdim, son zamanlar bir tek sabahlari süt iciyordu ama bir sabah uyandi yanima aldim - yüzüme bakti gözleriyle HAYIR dedi! Onun icin hic zor olmadi - ama ben cok agladim. Duygusal bir yapiya sahip oldugumdan, günlerce agladim. Sabahlari yine yanima aldim - bir umut - belki yine ister diye ama bir daha istemedi. Sanki koptu bir an benden... bu hissi dogumdan sonra bir aldim ve emzirme zamani bittiginde tekrar... özgürlüge ve bagimsizliga adimlar bunlar. Bir anne olarakta cok zor dönemler.

a.y. dedi ki...

Canım, çok zor şeyler yaşamışsın ama neyseki hayat seni en güzel şeyle kendi yavrunun sıcaklığıyla mükafatlandırmış. Çok güzel, çok anlaşılır ve aynı şeyleri yaşamak zorunda olanlara ışık tutan bir yazı olmuş Düşün ki bugün çocuğunu aynı şekilde hastaneye bırakıp gelmek zorunda kalmış biri senin yazına denk geldiğinde ne kadar şevkle yoluna devam edecek. Tebrikler:)

Anne İş'te dedi ki...

Zor günlermiş gerçekten...Yaşayan bilir.Paylaşım da güzel;umarım kimsenin ihtiyacı olmaz ama olursa da çokça sevgi,azim ve ihtimamla üstesinden gelinebeilecekler için örnek olmuş..

Sevgiler,selamlar..

HUYSUZBALIK dedi ki...

Zor günlerden sonra şimdi her şeyin yolunda olmasına çok sevindim. Allah bağışlasın Defneciğini sana. Sevgiler...

annesiningülü dedi ki...

atlatmışsınız zoru başarmışsınız., ne güzelde büyümüş maşallah. nazar değmesin.

Ceyda Türkgeldi dedi ki...

okurken anne dedim anneee. evet kimse yanlış anlamasın her anneye saygım var.biliyorum bir çocuk kolay büyümüyor ama bunu yaşanmışlıkta endişelerini,korkularını,çabalarınıokudum ve yürekte hissettim. işte anneliği zirvede yaşayan bir kadın dedim.Yelizcim Defneyle sağlıklı,uzun mutlu bir ömrünüz olsun.

emine dedi ki...

Merhaba yazınızı okudum duygulandım gerçekten zor günler geçirmişsiniz ama başarmışsınız ne güzel.Bu kadar zorluğa rağmen emzirmeyi başarmanız süper gerçekten bir iki uğraştan sonra emmiyor diyerek mamaya talim edenlerde var.Sizi tebrik ediyorum .
sevgiler

Primarima dedi ki...

Nasıl duygulandım nasıl tugaf oldum anlatamam.Çok iyi etmıssın ıhtıyacı olan annler mutlaka vardır.Benım aprtmanımdakı görevlıde 32. haftasında dogum yapdı...aynen anlattıklarını yaşadı gözlerımın önunde...ve şimdi 7 aylık bebegı:)dünya tatlısı bır kız oldu:)

laleninbahcesi dedi ki...

Arkadaşımın kızkardeşi5,5 aylık hamileyken aynısizin gibi tansiyon yükselmesi ve düşürülememe nedeniyle hastanede tam bir ay yattı. Bbek altı buçuk aylık olunca doğum gerçekleşti. Geri kalan aylarını hastanede tamamladı. Ne ilginç bir tesadüf o bebğin adıda Defne oldu. Bizim Defne sanırım 10 yaşında falan şimdi. Yaşıtlarından da çok daha çabuk ilerleme kaydetti.

Kolaylıklar diliyorum size

Ece Nur'un Annesi "Mine" dedi ki...

bloğunu yeni gördüm canım takip etmeye çalışacağım vakit buldukça ve sen güncelledikçe.
Bu yazını okuduktan sonrta çok tuhaf oldum.Bazı anneler "bu çocuk ne kadar çok emiyor, yok belim ağrıdı, yok kolum koptu" derken; sen emzirmek için Allahın verdiği kudretle çabalaçışsın maşallah.
bizim bloğumuza da beklerim.İzleyicimiz olursan.Benim de 14 aylık kızım var ECE NUR :)

Ece Nur'un Annesi "Mine" dedi ki...

Bu arada benim kızım da hala emiyor ve ben o bırakmak ıstemedıgı surece dusunmuyorum.Dişleri ile göğüslerimin altlarını yok etse de bu duygu bambaşka.Yani en az 18 ay emzirmek lazım diye düşünüyorum :)

Unknown dedi ki...

28 haftalik dogdu kizim.suan Aynı şeyleri bende yaşıyorum. Emzirmeye calisiyorum.

Unknown dedi ki...

Ah bizimde kizimiz prematüre doğdu emmiyor aptamil mama yiyor ne yaparız bilemiyorum

Bunlarda ilginizi cekebilir

Related Posts with Thumbnails